Op RTLZ zie je er niks van, maar de zakenwereld is als een stinkende apenrots waar het bloed tussen de keien sijpelt. Een schoolplein met de juf als grootste bully. Een pissing contest waarin alleen de allergrootste lul overeind blijft. Vraag maar aan de klokkenluiders.
Om die werkelijkheid te kunnen zien, voldoen Roland Koopman of Peter van Zadelhoff niet. Daarvoor heb je fictie nodig. In de hallicunante thriller/mozaïekvertelling/muscial Mulholland Drive (2001) (download) geeft David Lynch een kort maar episch inkijkje in de executive boardroom, waar twee onvergetelijke corporate bullies de hoofdpersoon – de regisseur Adam Kesher – een volstrekt onbekende actrice door de strot stouwen. Weapon of Choice van dit zeldzame stukje intimidatie op de werkvloer is in dit geval geen contract, niettang of pistool, maar een espresso, volgens kenners zelfs ‘one of the finest in the world’.
De scène is in spiegelbeeld en duurt al met al nog geen vijf minuten, maar heeft alles wat het zakenleven zo’n alledaagse hel op aarde maakt: dodelijke blikken, pijnlijke stiltes, de zure lucht van angstzweet en schaamteloze powerplay. En natuurlijk – zoals we dat van Lynch kennen – de sinistere mogul die achter de schermen vanuit een rolstoel meeluistert via een monitor. Een must see voor iedereen die business of rechten wil gaan studeren. Napkin.
adhdtv.wordpress.com 
Vrijheid is het kostbaarste van alles.